Het leven in Hong Kong is heerlijk, maar er wordt keihard gewerkt door iedereen. Ook mijn mannetje komt moe maar voldaan thuis. Zijn voorganger is inmiddels vertrokken, dus hij heeft niemand meer als back-up, maar het gaat hem gelukkig heel goed af allemaal. Hij presteert goed en heeft het heel erg naar zijn zin. Hij kan hier echt iets neerzetten, zijn stempel op het werk drukken. Al is het vaak wennen aan een andere werkomgeving. Op een aandelen trading desk wordt druk gehandeld en vaak (te)luidruchtig over de beursvloer geschreeuwd, zo niet hier, waar hij opereert als een 'One Man Band' tussen de andere overijverige, doch rustige Chinezen.
De kantoormensen werken over het algemeen van 7.00 a.m. tot 7.00 p.m. en de locals werken hier van 11.00 p.m. - 10.00 p.m. Het is dan ook niet gemakkelijk om als part timer te gaan werken zoals vele expat vrouwen graag willen. Het is moeilijk een baan te vinden als je geen Cantonees spreekt en als je geen 60 tot 70 uur wilt werken in de week. Natuurlijk zijn er vrouwen die dit doen en zij laten hun kinderen grotendeels opvoeden door de helper. Maar het overgrote deel van de expat vrouwen kiest er voor om thuis te blijven om te moederen, vrijwilligerswerk te doen of te socializen bij de Aberdeen Marina club of lekker te shoppen.
Je hebt hier de luxe dat je een helper in dienst kan nemen die je de taken uit handen kan nemen zodat jij even 'rustig' de deur uit kan. Zij zorgt voor de boodschappen, de huishoudelijke taken en eventueel oppas. Gelukkig hebben we iemand gevonden na enkele weken zoeken. Een lief mens en bij het zien van Stef moest ze een traantje laten omdat ze zelf een kindje heeft met Down syndroom en weet hoe het is dag en nacht te verzorgen. Ze moest aan haar kind denken. Dat brak voor ons eigenlijk al de ban. Nu nog het papierwerk in orde maken, en hopelijk maar zeer onwaarschijnlijk zal ze snel bij ons in komen wonen.
Als je hier net komt wonen heb je een dagtaak aan alles. Je moet uitzoeken waar de winkels zijn, hoe je er überhaupt komt, welke vervangende (chinese) producten je kunt gebruiken voor je lievelings gerecht en hoe kun je het beste betalen. Zo simpel allemaal, maar toch best veel werk om uit te zoeken.
Het winkelen in de supermarkt lijkt voor velen een eenvoudige klus, zo niet voor mij, maar leuk is het vaak wel. Zodra ik druk doende ben alle boodschappen te pakken en me wil omdraaien om het in de kar te deponeren, staat Stef met de wagen aan de andere kant van de winkel zijn favorieten in te laden. Iedere keer weer dezelfde producten overigens. Zakje ballonnen, ingevroren voedsel, tomaten ketchup en uiteraard zakken chips met BBQ smaak. Eenmaal bij de kassa, kan ik vervolgens weer de helft van de kar terug leggen of me excuseren dat ik het bij de kassa juffrouw achterlaat. Gelukkig kent ze Stef zijn streken al. Ondanks dat de meeste (zware) producten, zoals frisdranken thuis afgeleverd worden, kom ik nog te vaak thuis met zware tassen vol met boodschappen en producten die niet op het lijsje stonden, maar door Stef in een ander onbewaakt moment, toch weer in de kar zijn beland. Het zal me niet verbazen als de winkeljuffrouw bij een volgend bezoek, bij het afslaan van het product even voor de zekerheid vraagt of we het ook wel nodig hebben. 's Avonds aan tafel vraagt Chris enigszins verbaasd, wat we nou in godsnaam met een pak Chinese grapefruit sap moeten, daar niemand Grapefruit lust. Stef kijkt ons schater-lachend aan. De boef.
Afgelopen zondag zijn we naar de goudvissen markt geweest in Kowloon. Dit is aan de overkant van Hong Kong Island en meer het Chinese gedeelte. Het is er ongelooflijk druk, er wonen heel veel Chinezen, en je kunt er weken lang achter elkaar shoppen. De straten hangen vol met Neon verlichte uithangborden met Chinezen tekens.
Het heeft iets weg van de Jozefstraat op zaterdagavond van kermis, maar dan kilometers lang. Op de goudvissen markt vind je de meest bijzondere vissen, iedere vis in een apart zakje met een beetje water en wat zuurstof hangend aan een wand. Een scala aan kleuren en soorten. Ze brengen geluk zeggen ze! Vandaar dat Chinezen er dol op zijn, niet om op te eten, maar in huis of vijver te houden. Garantie tot aan de deur waarschijnlijk hoewel de meeste zaken geen deur hebben.
Het is zo fijn hier te zijn, je valt echt van de ene in de andere verbazing. Als het niet de goudvissen zijn, dan is het wel het technologie warenhuis in Wan Chai. Hier vindt je echt alles op computer gebied. Voor een prikkie kun je alles kopen en niets gaat aan je fantasie voorbij. Een walhalla voor nerds of voor mensen die van de allernieuwste snufjes en houden, wij zullen er in ieder geval vaak te vinden zijn voor leuke nieuwe gadgets. Het is betrouwbaar, goede prijzen en de service staat centraal. En bovendien verkoopt de McDonalds op de hoek de lekkerste ijsjes. Alleen al om die reden komen we er graag.
Winkelen heeft een andere dimensie gekregen in Hong Kong. waar je in Amsterdam door de drukke winkelstraten slentert, durf je hier bij de meeste winkels op de begane grond niet in de etalages te kijken. Onbetaalbaar, gigantische panden, witte vloerbedekking en sales mensen in keurig 3-delig pak zijn je graag van dienst. De merknaam op de buitenkant van het pand zou al de helft van de kalverstraat beslaan. Toch zie je er nooit iemand binnen, maar vergis je niet. Er is geld, heel veel geld, en Chinezen zijn gek op status.
Nee winkelen doe je hier anders. men gaat naar een kantoorpand, althans dat is wat je vaak denkt in eerste instantie, men neemt de goederen lift naar een verdieping en achter de loods vind je de ene na de andere winkel. Retail Outlets, complete woonwarenhuizen, of de Bart Smit zo groot als de Stient zelf kun je er vinden. Je moet alleen even weten waar ze exact zitten. Maar we beginnen er handigheid in te krijgen. Zo ook de kinderen, hoewel ze niet meer iedere keer meegaan en liever thuis op de Ipad blijven spelen.
~~~~~~~~
Daarna zijn we gaan eten in het ISquare winkelcentrum met een megaview over Hong Kong Island, werkelijk fantastisch. Aangezien moeders al 3 weken peking eend met flensjes wilde eten hebben we dit besteld. Na 45 minuten kwam ons gerecht en na het zien van al ons geklungel met stokjes, heeft een medewerkster voor ons alle flensjes in elkaar gezet aan tafel en het even goed uitgelegd hoe je dit kan maken zonder gebruik van handen, vork en mes. Het was overigens delicious en volgende keer gaan we een verdieping lager reserveren voor een lekkere Steak van de grill. Vast iets voor als Patrick zijn ouders op visite zijn.
Kaartjes zijn prijzig en niet aan te komen. Er kunnen 40000 mensen in het stadion, maar er is vraag voor 2 miljoen kaarten. Gelukkig krijgt Patrick via z'n werk veel uitnodigingen voor dit evenement en uiteraard weer in stijl, in een van de vele skyboxen, volledig verzorgd met drankje en hapje.
