Silence I Kill You

Nu we zo dagenlang samen vertoeven kunnen we bijna een lachfilm gaan maken over wat we dagelijks meemaken. Het is vaak pure onschuld van Stef, waar we dan achteraf weer heel hard om moeten lachen. Zoals gisteren in het foodcourt, Stef weg. Overal zoeken. Toch maar even de toilet proberen. Rijen dik bij de vrouwen en ze waren een beetje 'lacherig'. Ik ken dat 'lacherige' natuurlijk al wel een beetje. O nee, toch niet voorgedrongen he... ik kom dichterbij.. nog erger.. Op handen en knieën gluurt hij onder de deurtjes door of ze vrij zijn.. hahaha.. Onder het mom van gehandicapt, het is gewoon een gezonde jongen! Excuse me, sorry, I'm so sorry!

'Silence I kill  you', dat heeft Stef van Jeff Dunham's buikspreekpop Ahmed the Dead Terrorist en gebruikt hij veelvuldig. Erg leuk als je weet dat hij toch Engels moet leren. Minder leuk als je je helper wilt voorstellen en hij grappig denkt te zijn door; 'Silence I kill you' te zeggen. Gelukkig heeft onze helper May dit snel in de gaten en lacht zij er net zo hard om.

Vandaag zijn we samen met May naar de Wet Market geweest voor verse producten. Dit is echt een uitje voor Stef want hij is gek op vegetables and fruit. Minder kon het gewaardeerd worden door het vrouwtje op de marktkraam. Tis omdat ze vastgeroest zat aan haar krukje maar anders had ze hem een flinke tik uitgedeeld omdat hij een stuk gember uit de stal jatte. Even ruiken en voelen, verder niets. Maar ze zette me toch haar strot even op... oei.. snel wegwezen.

Toch maar even naar die mevrouw van de fruit kraam die vorige week zo aardig was tegen ons. Ze zag ons aankomen en knuffelde Stef zo ontzettend hard, te lief gewoon. We worden hier i.i.g. lief aangekeken en gegroet, iets wat in ons appartementen complex weinig voorkomt. Vooral de Fransen denken dat ze het helemaal zijn. Er kan echt geen hallo of glimlach vanaf en werkelijk alles laten ze staan zoals gebruikt.

Vorige week zijn we op pad geweest voor een goede tailor in Kowloon voor een mooi maatpak waarvan we volgende week het resultaat mogen zien.

Daarna zijn we gaan eten in het ISquare winkelcentrum met een megaview over Hong Kong Island, werkelijk fantastisch. Aangezien moeders al 3 weken peking eend met flensjes wilde eten hebben we dit besteld. Na 45 minuten kwam ons gerecht en na het zien van al ons geklungel met stokjes, heeft een medewerkster voor ons alle flensjes in elkaar gezet aan tafel en het even goed uitgelegd hoe je dit kan maken zonder gebruik van handen, vork en mes. Het was overigens delicious en volgende keer gaan we een verdieping lager reserveren voor een lekkere Steak van de grill. Vast iets voor als Patrick zijn ouders op visite zijn.

Van de week hebben de kinderen samen met May zelf Pizza gemaakt en heerlijke toetjes. Chocolade lava taartjes, waar het warme chocolade uitstroomt. Een favoriet van Patrick en nu dus voor herhaling vatbaar. Niet teveel, want het zijn behoorlijk dikmakers.

Vrijdagavond was de start van een van de grootste happenings in Hong Kong, de Rugby Sevens. Zelf zijn we niet bekend met Rugby, maar hier moesten we beslist naartoe. Het evenement van het jaar waar heel veel gefeest en nog meer gedronken wordt. Mensen zijn verkleed zoals ze vaak op maandag van Volendammer kermis rondlopen.
Kaartjes zijn prijzig en niet aan te komen. Er kunnen 40000 mensen in het stadion, maar er is vraag voor 2 miljoen kaarten. Gelukkig krijgt Patrick via z'n werk veel uitnodigingen voor dit evenement en uiteraard weer in stijl, in een van de vele skyboxen, volledig verzorgd met drankje en hapje.
Stef hadden we dit keer thuis gelaten en het zoontje van een collega meegenomen.
Het was spectaculair met een fanatieke aanhang. Het zijn korte wedstrijden, 7 tegen 7. Bonkige stevige kerels en het gaat er op het veld ruig aan toe. De sfeer was geweldig.

~~~~~~