Bezoek uit Holland II

Wederom bezoek uit Holland, Cor & Clazien stonden al weer snel op de stoep voor een kort bezoek. Ze moesten noodgedwongen even uitwijken naar Macau vanwege een code Amber (zware regenval en windhozen) om daar vervolgens 3 uur in het vliegtuig te moeten wachten, voordat er toestemming werd gegeven verder te vliegen naar Hong Kong. Maar gelukkig waren ze bij aankomst alles weer snel vergeten. Het wederzien van familie en vrienden is altijd erg leuk. Dit keer was mijn appeltaart helaas zwaar uitgedroogd en viel echt onder het kopje mislukt, niet lekker, maar de taart was zeker met alle liefde gemaakt. Gelukkig kon de hongerige visite aanvallen op een heerlijke spagetti met Hollandse geraspte kaas die net uit de koffer was gehaald. Wat zijn we toch blij elke keer met die heerlijke Hollandse producten. Kaas, drop, stroopwafels, zalm, paling, hagelslag, zwart witjes en niet te vergeten de allerlekkerste leverworst bij de keurslager vandaan. Dat was even lekker smullen voor ons allemaal. We hebben het de 1ste dag even rustig aan gedaan.

's Morgens een rondleiding bij ons in de omgeving en tegen de avond zijn we naar Central gegaan om vervolgens met de boot naar de overkant te varen waarna we in het I Square gebouw een heerlijke peking Duck hebben gegeten met wat echte Chinese voorgerechten daarbij. Het eten met Chinese stokjes bevielen mijn Pa en Clazien niet zo goed, maar Clazien geeft niet zo snel de moed op, ze neemt de stokjes zijn mee naar huis en ze heeft beloofd
dat ze volgend jaar met stokjes een rijst korreltje kan oppikken en opeten. Maar indien niet zijn er nieuwe stokjes uitgevonden met mes en vork aan de achterkant zodat iedereen altijd en overal kan eten. De volgende dag zijn we naar de Peak geweest. De Peak is hartstikke leuk, maar niet als je in een wolk loopt. Wel een hele belevenis, want je denkt dat het koud is, maar het is heerlijk warm. Pa en Clazien hebben we even een rondje Peak laten lopen waarbij voorzichtig hand in hand moest worden gelopen om elkaar niet kwijt te raken. Gelukkig hebben ze toch nog even een glimp kunnen opvangen van Hong Kong, met precies een lichtstraal zo op het centrum van Hong Kong. Prachtig. Na deze wandeling hebben we ze meegenomen naar een Vietnamees Restaurant in het Peak gebouw, dat we hebben bestempeld als TOP RESTAURANT. Wat hebben we weer heerlijk gegeten en wat is Stef toch een vuilnisbak. Die lust echt alles en heel veel.

Zoals mijn vader al zei op ons trouwen;'jullie lopen wel eens door de mist, waarbij jullie elkaar wel eens kwijt kunnen raken!'. Nou, die ervaring heeft hij letterlijk en figuurlijk kunnen meemaken, want natuurlijk hadden we een Pelgrims route voor vader uitgezet omdat hij nou eenmaal van wandelen houdt. Hong Kong is daarvoor het land bij uitstek!. Hier kun je geweldig wandelen. Van stadstour tot een 100 KM lange hike tour door jungle gebied. Mijn vader en ik gingen bepakt en bezakt op pad voor een pelgrimstocht, genaamd; 'De Po Lin Monastery'. Een hike tour door de jungle van Lantau Island. Een hike van twee uur waarbij je een hoogte verschil van 400 meter dient te overbruggen en als toetje nog eens 300 treden omhoog moest klimmen om de grootste zittende Boeddha ter wereld aan te kunnen raken en te bezichtigen.

Vanwege de hoge luchtvochtigheid en warmte extra veel water meegenomen en terwijl we heel langzaam klimmend omhoog gingen genoten we van de mooie natuur om ons heen. In de verste verte ging de kabelbaan voor de 'watjes' onder ons. Overigens niet zomaar een kabelbaan, maar een kabelbaan van 7 km lang met wagentjes van glas, dus ook een glazen vloer.

 Dit was echt spectaculair!. Het zonnetje scheen nog even door de wolken en zo'n 20 minuten voor het einde kwamen we in zware wolken terecht. Geen hand voor ogen konden we zien. Extra goed kijken naar aanwijzingen en bordjes die ons richting de grootste boeddha begeleidde. Gelukkig we gingen goed. Hier moet ergens een Boeddha zitten zei ik tegen mijn pa, maar ik zie echt helemaal niets en ik maakte me grote zorgen omdat ik de overige leden van de familie niet eens kon vinden zo.

En plots, zo uit de mist, stonden ze daar voor ons. Met een heerlijke zoete suikerspin om ons suikergehalte weer op pijl te brengen. We waren weer erg blij elkaar te zien en trots dat ik toch nog een pelgrimstocht heb gemaakt met mijn Pa in Hong Kong. Maar onze uitdaging was nog niet klaar. We moesten nog de 300 treden naar boven en hadden Stef voorzien van zijn Ipod en oordopjes zodat hij rustig op zijn eigen tempo en muziek ook mee kon naar boven. De contouren van de Boeddha waren goed te zien, maar verder moesten we toch echt op een ansichtkaart kijken hoe de Boeddha er nu eigenlijk uit ziet.

 Bezweet maar voldaan konden we gelukkig met de kabelbaan een enkeltje terug nemen en de belevenis van de Crystal Cable meemaken, want dat is ook een unieke ervaring. Voor mensen met hoogtevrees zou ik een ander karretje aanraden, want zelf heb ik mij niet verroerd tijdens de rit omdat ik bang was door het glas te vallen! (gelukkig heeft Chris daar geen last van).

SOUTH ISLAND SCHOOL

Wat zijn wij super trots op Chris!!. Zijn eerste dag op South Island School in Hong Kong. Met zijn nieuwe laptop in een veel te grote backpack naar school. Eerst een math test, daar zijn ze hier namelijk gek op, een uniform passen, schoolspullen kopen, zijn tutor ontmoeten en daarna naar zijn nieuwe klas. Gelukkig krijgt hij een Buddy aangewezen want anders verdwaal je in zo'n grote school met 1500 leerlingen!. Om de leerlingen niet uit het oog te verliezen zijn er 6 huizen gemaakt waarin 2 klassen zitten met 2 tutors die over de kinderen waken. Alleen al Year 7 heeft 12 klassen van rond de 30 leerlingen! Deze 'brugklassers' krijgen dus extra aandacht doordat de groepen dan wat kleiner zijn en indien er problemen zijn ze altijd naar de tutor kunnen gaan. Chris is onderverdeeld in het huis Shtepi en de kleur groen hoort bij dit huis. Tijdens de tijd dat Chris een Math test had en daarna naar zijn klas ging, heb ik al het overige papier werk ingevuld en geregeld, dat overigens maar 3 uur duurde. Vol geladen met een grote tas met uniform en schoolspullen (2x Chris zijn rugtas grootte) verliet ik school. Hoe zou het met hem gaan?. Ik ben zo ontzettend benieuwd en met een kleine steen in mijn maag moet ik deze dag maar afwachten. Weer een punt in je leven dat je je kind moet loslaten, net zoals de eerste keer lopen en fietsen. Maar zodra hij gesetteld is weten we zeker dat het een fantastisch en leerzame ervaring voor hem zal zijn die hij zijn hele leven met zich mee zal dragen. De vakken die hij krijgt zijn geweldig, iedereen zou weer terug naar de schoolbanken willen gaan en wie wil er nou niet met een lappie naar school, iedereen toch?.

 Chris zijn eerste dagen op de South Island School.

Na een lange vakantie ging ik eindelijk weer naar school. Ik was blij en opgewonden, want zo’n 2 maanden lange vakantie is ook niet echt een pretje. Ik ging dus naar school, in mijn schooluniform. Ik ging met de lift vanaf mijn appartement naar beneden, en ging toen naar de bushalte. Ik zat daar te wachten op de bus samen met een paar andere kinderen. Ik zat ook te kletsen met een van die kinderen (alhoewel, vind je “Hello, How is it going?” een beetje op kletsen lijken?) en dat vond ik wel geinig. Toen kwam de bus eindelijk aan. Ik ging naar binnen samen met de anderen en zocht een zitplaats. De bus was niet zo erg ruim, en mijn tas was groot, dus propte ik de tas tussen mij en de stoel die voor mij zat in. Eenmaal op school had ik een paar problemen, maar die zijn nu opgelost! Ik wil eigenlijk liever over het “algemeen” praten als jullie begrijpen wat ik bedoel. 4 Mei ging ik net zoals andere dagen de bus in. Eenmaal aangekomen ging ik naar de bibliotheek en ging daar een boek lezen. Toen kwam Vishal aan, hij is wel een behulpzame jongen als buddy, maar niet als VRIEND. Hij is namelijk een beetje irritant en loopt steeds achter me aan, denkend dat ik zijn vriend ben. Ik ging ergens anders zitten. Na het lezen, ging ik naar P.E. , dat is gym. Maar vandaag had je iets anders dan gym, wij hadden namelijk cross-country. Wij moeten daarmee 2 rondjes van 1,75 kilometer om de school heen rennen, en geloof me, dat is heel vermoeiend! Vooral als je de bergen op en neer moet, en al HELEMAAL als het erg heet is buiten en de zon schijnt. Maar ik kwam daar dus aan, volledig ONVOORBEREID op mijn zwarte schoolschoenen. Tijdens het rennen had ik redelijk veel last van die schoenen, maar ik had alsnog een heel goede tijd voor de eerste keer! Ik had 20.36 gescoord op mijn eerste cross-country! Iedereen zei dat dat een goede score was voor een eerste keer, want andere hadden bv. 25 minuten of zoiets (niet dat iedereen er zo lang over deed). Het record van de school is rond de 12 minuten door Laurens (geen idee wie dat is, maar dat heb ik gehoord van mijn vriend Olivier). Daarna hadden we nog science over “het”. Als jullie weten wat ik bedoel, praat er dan alsjeblieft NIET over! :O Eindelijk was mijn dagje over, moe en uitgeput (en verschrikt!) ging ik naar huis… Ik was te moe voor Superstars (Chef-kok die langs komt bij de school voor een workshop, heeft 12 michelin sterren, ik denk dat je het zo schrijft). Om 2 uur s’ middags kwam ik thuis. Maar helaas… thuis wachtte me nog een vervelende verrassing, en dat was 5 uur studeren aan mijn bureau (die uitkijkt over de zee en eilandjes die er liggen). Ik moest spaans leren, spaanse stamboom (af) maken omdat ik een gedeelte van het jaar gemist heb en ook moest ik een presentatie over “het” maken.