S.I.S.
Chris ging 27 Maart naar de S.I.S. (South Island School) voor een rondleiding en een test.
De rondleiding was erg leuk, ik kon alleen de directeur van de school moeilijk verstaan omdat hij uit Schotland kwam (LOL). We hebben een aantal klassen gezien, een daarvan was de design-klas, ik denk dat de meisjes van groep 8 uit de Petrus-school dit wel leuk vinden, want hier kon je kleding ontwerpen, maar ook voor de jongens; je kunt er ook robots creëren! Daarna gingen we een kijkje nemen bij het zwembad (ja, deze school heeft ook zijn eigen zwembad, fitness, theater en gymzaal). De school was gigantisch, hij moet MINSTENS 10 keer zo groot zijn als het Don-Bosco (zeg het ff als ik Don-Bosco niet goed heb geschreven). Daarna kwam het ene waar ik voor kwam… DE TEST!
Deze test is heel belangrijk omdat dit bepaalde of ik werd aangenomen op de S.I.S. of niet. De test duurde 1 uur en 1 kwartier. Ik zei, na de test, dat het HEEL saai was! Maar niet zo saai als op Sylvan. Een paar dagen later hoorden we de uitslag van de test… …raad eens wat het was?
Ik werd AANGENOMEN! We hebben thuis een klein feestje gevierd met lekkers, cola en champagne voor ma en Patrick, Stef zat (natuurlijk :P) op de IPad Gummy-Bear te luisteren (meer van het liedje af weten? Ga dan naar deze link -
AANKOMST AAF & PIET
Vandaag (28 Maart) kwamen Aaf & Piet aan in Hong Kong. (Aaf en Piet zijn tegenwoordig ook mijn opa en oma!) We gaven ze een warm ontvangst in Hong Kong. Ze vonden het meteen al heel erg leuk en gezellig in Hong Kong en willen haast niet meer weg! Ik was eigenlijk niet zo blij, omdat ik vlak naast Stef moest slapen met zijn zware ge-adem.
Ze vonden het bed waar ze op gingen slapen, best groot voor een een-persoons-bed (Het is eigenlijk Chris zijn bed LOL).
De dag daarna gingen we naar Stanley Market, dat is een heel grote markt waar je allemaal dingen kan kopen; kleding, games, helikopters, fruit en nog veel meer! Die middag gingen we daar naartoe. We hebben een Angry-Birds pakketje voor stef gekocht, een helikopter met camera voor Chris (binnenkort verkrijgbaar: filmpjes vanuit de lucht!), en nog een auto die over de muur kan rijden. Later die avond was ik helemaal door het dolle heen van de helikopter, en Stef zat vrolijk te spelen met zijn Angry Birds.
Saturday’s a weird day!
Zaterdag, waren we van plan om naar Tai-o te gaan. Maar eerst, gingen we lekker naar het zwembad van Repulse Bay. Lekker gezwommen, en daarna nog lekker in het bubbelbad! Chris moest natuurlijk in het KOUDE bad springen van -5 graden (misschien iets te overdreven, maar het was echt koud!). Rond 12 uur gingen we naar Central, om met de metro naar Tai-O te gaan. Tai-O is een vissersdorpje waar huizen op palen zijn gebouwd en het staat bekend om zijn gigantische kabelbaan van 7 kilometer lang (en 7 kilometer lange trappen als de kabelbaan het niet doet!) die je naar de top van de berg brengt, waar een grote zittende Boeddha uitkijkt boven het klooster.
Maar toen we eenmaal op het metro station stonden, was er een mededeling: de kabelbaan van Tai-O was defect. We vonden het allemaal heel jammer, hadden geen zin om zoveel trappen te lopen. (dat gaat Ma volgende keer doen met Bappie, en wij de kabelbaan). Dus gingen we naar de Aberdeen-Club (dit vonden ik en Stef leuker dan ff naar een 'gouden beeld' te kijken).
Stef en ik gingen natuurlijk als eerste naar de Adventure-Zone; dat is een gigantische ballenbak met 5 glijbanen waarvan 1 stijl omlaag gaat! Je hebt er ook touwbruggen. Het is net zoiets als de TunFun, als je die kent. We speelden daar ongeveer een uur.
Piet, Aaf, mama en Patrick zaten lekker in de tuin van de Aberdeen Marina Club.
Daarna gingen we wat eten bij het buiten zwembad van “The Aberdeen Marina Club”.
Stef nam een hot-dog en ik nam spare-ribs met French Fries. Na het eten gingen we voor een onbeperkt dessert, dat was godslekker (,maar niet zo lekker als de appeltaart van mijn moeder!)! Toen gingen we met een goed gevulde maag naar huis…
Wat is het toch heerlijk, kinderlijke onschuld. De eerlijkheid, hun denken en doen, zo puur!. Ik ben blij dat hij mijn appeltaart toch echt het aller lekkerste vindt en dat nog wel als je nagaat dat mijn laatste zelf gemaakte appeltaart zeker 10 jaar geleden is, ik wilde natuurlijk een goede indruk maken op mijn schoonouders!!.
Vandaag hebben we de Security test eens even gedaan bij ons in het appartementen complex. Kijken of het werkt zou Stef hebben gedacht. Even in een onbewaakt moment, floeps en hij was weg. We zagen hem aan het einde van de speelhal, maar hoe harder je roept, hoe harder hij weg rent. Leuk dat verstoppertje spelen, zal hij hebben gedacht. En hij had zich goed verstopt. Mijn schoonouders en ik zijn gaan zoeken, na een uur nog steeds niet gevonden. In de liften, in de trappenhal, parkeerplaats misschien. Voor de zekerheid ging Chris met verrekijker op het balkon staan. Inmiddels was 15 man sterk security opgeroepen en zijn we hem nog eens 1,5 uur gaan zoeken. Nergens te vinden. Na 2,5 uur zoeken dook hij opeens te voorschijn. We hebben werkelijk geen idee waar hij al die tijd heeft gezeten, misschien ontvoerd door marsmannetjes. Gelukkig hoeven we ons de volgende keer geen zorgen te maken want vanaf vandaag weet de Security in ieder geval wie Stef is.
In de ochtend is het een drukte op de parkeerplaats waar helpers zich verzamelen om gezamenlijk alle honden uit te laten. Een hond hebben is meer dan een huisdier, het is een vorm van status, alleen begrijp ik dan niet waarom ik altijd helpers met de mooi gekamde honden lopen. Het heeft meer weg van een hondenshow. Ze hebben zelfs een speciale wasstraat voor de honden gemaakt. Daar kun je je hond wassen, onder de douche, droog föhnen en kammen/borstelen, zodat ze er weer knap bijlopen na een uurtje ravotten op het strand. Nog nooit zoiets gezien.
Je blijft je toch iedere dag verbazen, vreemd genoeg kijken we er steeds minder van op!
Afgelopen Woensdag was het Ching Ming festival, nou ja.......festival.
Met Ching Ming gaat de hele familie een bezoek brengen aan het graf van hun voorouders om die te eren.
Wierrookstokjes, papieren voorwerpen (zoals een auto van papier of kleding), en zelfs papiergeld, dit wordt dan in brand gestoken zodat hun voorouders dit op deze manier in het hiernamaals kunnen gebruiken. Uiteraard worden er bloemen meegenomen, wit is de kleur van de dood en vaak zijn het Chrysantiums.
Er wordt ook eten meegenomen, veel eten. Rijst met kip, fruit tot aan hele geroosterde varkens aan toe. Dit wordt eerst ceremonieel geofferd aan de voorouders alvorens het door de familie wordt opgegeten. Vroeger graafden ze in China de overleden voorouders zelfs op, om te midden van hun, de meegebrachte offers te nuttigen. Dit wordt gelukkig niet meer in Hong Kong gedaan, maar zal ongetwijfeld nog op enkele plekken in China gebeuren. Toch wel raar om met je hele familie aan een kipje te kluiven terwijl er een schedel van over-grootmoeder naast je staat.
Het festival wordt daarom ook wel Tomb Sweeping day genoemd.
Er zullen ongetwijfeld nog meer, voor ons ietwat vreemde, Chinese feestdagen volgen, en hoewel feestdag raar klinkt is het wel fijn dat iedereen vrij is. Het valt vaak voor Goede vrijdag en Pasen (ook Christelijke dagen worden gevierd), dus is mijn mannetje bijna een week vrij.
Aaf & Piet hebben zich enorm vermaakt in Hong Kong. Het was geweldig om ze hier te verwelkomen en voor ze te zorgen, daar het vaak andersom is. Iedere ochtend werd er een kopje koffie en broodjes voor ze gemaakt door onze lieve helper May, en dan is zo'n ontbijtje op het balkon met een graadje of 20 toch wel lekker wakker worden.Net als ons, vielen zij ook van de ene verbazing in het andere. Nooit hadden ze gedacht dat Hong Kong zo'n spectaculaire stad was. We zijn naar de Peak geweest met de oude tram omhoog, waarbij de tram soms 45 graden stijgt en je het gevoel hebt dat de wolkenkrabbers erg scheef staan of zelfs dreigen om te vallen. En het is genieten van het uitzicht boven op de peak met een Haagen Dasz ijsje in de hand.
Overdag zijn ze veel naar Stanley geweest, wat een meer Spaans vakantiegevoel geeft, met zijn talloze bars en restaurantjes aan de boulevard en uiteraard de markt waar je je geld kunt spenderen aan leren tassen en de nieuwste gadgets.
Ieder gebouw is met LED lampen verlicht en de laserstralen reiken tot hoog in de hemel. Dit is de Symphony of Lights. Je hoeft er niet geweest te zijn om het te ervaren, dankzij Youtube. http://www.youtube.com/watch?v=vE0WENQoXnI
Helaas kwam er aan het bezoek ook weer een einde, veel te kort natuurlijk. Er is nog zoveel te zien en ervaren. Maar ben blij dat ze met een gerust gevoel weer het vliegtuig instapten naar het koude Holland. Nu begrijpen ze dat onze verhuizing naar de andere kant van de wereld, wel een hele mooie ervaring is. En snappen nu meer dat we ons hier wel 3 jaar prima kunnen vermaken en dat ook de kinderen het erg naar hun zin hebben hier. Ze komen volgend jaar beslist weer langs en wij kijken er nu alweer naar uit.
~~~~~~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten