Peutergroep Oranje Sampan
Het opstarten van een peutergroep bij de Nederlandse school was dan ook een leuke uitdaging en iets wat compleet nieuw voor mij was. Het hield mij van de straat omdat ik uiteraard een les wilde voorbereiden die leerzaam was maar ook leuk. (Bijna) alle peuters gaan wekelijks met veel plezier naar school en ook als Juf zijnde geniet ik enorm van de les. Als er dan peuters zijn die Nederlandse taal als derde taal leren, mag ik er trots op zijn dat zij aan het einde van het schooljaar de les volledig kunnen meedraaien in het Nederlands. Daar doe ik het dan ook allemaal voor.
Singapore
Het leuke van HK is het hebben van een helper thuis, wat de mogelijkheid geeft meer quality time te hebben met het gezin. Omdat Chris zijn vriendje was verhuisd naar Singapore hebben we een kort tripje gemaakt in combinatie met een business trip van mijn man. Chris heeft zijn vriend bezocht en ik had even tijd om met mijn hubby
Tanden trekken onder narcose
Island Dance met downers!
Dream come true dag van Stef zijn school!
Even gek doen!
Mijn uitje met Magda en Judith! Lantau Island
Bezoek Pa en Clazien 2014
Visite krijgen is echt zo ontzettend leuk. Het is eigenlijk niet uit te leggen. Quality time staat voorop. Heerlijk genieten en de visite in de watten leggen.
Happy Birthday !
Tai-Tam reservoir.
The Peak tram, altijd leuk!
Jullie denken vast dat zij hun danspassen aan het oefenen zijn, dit echt echter niet waar. Ze zoeken het juiste licht voor een foto.
Bezoek (schoon)ouders en tante Neel
Ook het najaar was weer iets om naar uit te kijken. Het is ontzettend leuk ouders of andere vrienden en kennissen op visite te krijgen, maar als ze hier dan zijn op je verjaardag, maar het extra speciaal. Omdat het alweer het derde jaar is dat ze komen, weten wij inmiddels weer allemaal andere plekken om te bezoeken. Het bezoeken van een Chinees Park, de Aberdeen haven, Lantau Island en nog veel meer, hebben we weer af kunnen strepen. Hong Kong is en blijft prachtig en gaat nooit vervelen.
Patrick zijn ouders hadden tante Neel meegenomen als verrassing. Wat ontzettend leuk en gezellige. De twee weken vlogen voorbij.
Japan
Vlucht Hong Kong naar Nagoya duurde ongeveer 3 uur met charter lucht Hong Kong ..
Nagoya airport is ruim opgezet en even dacht ik dat wij de enige waren op het hele vliegveld. Schoon, ruim en overzichtelijk. Toiletten met klapdeur zodat je gemakkelijk met koffer of zelfs met rolstoel naar binnen kan. Voordat je überhaupt kunt gaan zitten om het toilet dien je eerst even de handleiding te bestuderen. Een warme bril, sproeier voor mannen en vrouwen, even doorblazen en hupsakee, de broek kan weer omhoog. Wat een feest! Moet ik ook hebben!! Met de trein zijn we van de luchthaven naar centrum gereisd voor ongeveer 35 euro voor 4 kaartjes. Duur ongeveer 30-40 minuten.
Eerst even treinkaartjes gehaald voor onze treinreis Nagoya - Hakuba welke s'morgens vroeg om 8.00 pm vertrekt. Gelukkig had patrick zich verdiept in de treinreis en dit bleek echt wel noodzakelijk anders was het niet gelukt want er is werkelijkheid niets in het Engels geschreven.
We hebben de koffers snel gedropt in ons ieniemini clausto kamertje met een twijfelaar bed die tegen de wand aan staat. Een keurige nette kamer voorzien van luxe toilet met sproeiers en douche.
De straten ademen een gezellige sfeer uit met kerstverlichting maar ook met kleine restaurants en barren waar je heerlijk kan eten en gezellig bij elkaar kan zitten. Voornamelijk veel mannen in nette pakken die onbeperkt heen en weer buigen om iedereen te groeten of gedag te zeggen. De diepte van de buiging is belangrijk omdat je dan weet of iemand onder of boven geschikt is, ouderen daarentegen verdienen veel respect. Ook hier wacht iedereen netjes op zijn beurt en sluit zich aan in de rij. Geen gedrang en iedereen komt aan de beurt. De alcohol wordt in grote mate genuttigd en we zagen dan ook diverse mannen pootje over gaan. Nadat wij uiteindelijk aan de beurt waren voor onze sushi experience bleek dat wij in een klein Japans 4 persoons kamertje werden gezet. Afgesloten van de rest. De bestelling werd via een televisie scherm gedaan, niets geen geschreven briefjes meer. Gelukkig voor ons stonden er foto's bij elk gerecht want met ons Japans is het slecht gesteld. Prijs voor dit diner was omgerekend rond de 90,00 euro.
De nacht is ons smalle bed was even aanpassen en de kachel stond te loeien, iets wat wij al tijden niet hebben want wij hebben geen kachel thuis.
Na het genoten ontbijten (23.00 euro) bij IR ingang vlakbij het treinstation. 240 euro enkele reis voor 4 personen kost het ons om van centrum Nagoya naar Hakuba te reizen en dit is nog niet eens de bullit trein die zeker dubbel zo duur is maar wel een mega leuke ervaring schijnt te zijn.
De treinreis is prachtig door het witte landschap met hier en daar klein dorpjes waar we doorheen reizen. De eerste helft duurt twee uur en moeten we overstappen in Matsumoso om de volgende trein te pakken naar onze eind bestemming. Het gaat allemaal voorspoedig en de mensen zijn super vriendelijk en behulpzaam. De kosten van taxi zijn belachelijk hoog - 100 euro voor 20 min - en daarom hebben we gevraagd aan het hotel ons op te komen halen van het treinstation.
Nieuwsgierig als we zijn naar zowel onze eerste snowboard ervaring, zijn we ook ontzettend benieuwd naar de Japanse cultuur. Ze spreken niet tot weinig Engels en we voelen ons een beetje aangedaan omdat ze zo aardig tegen ons zijn en wij niets kunnen terug zeggen. Snel maar een paar woordjes leren.
Echo hotel
15,00 koffie, blueberry shake, mega burger en sandwich tuna.
iimory first day snowboarding. de mannen hebben eerst twee uur les genoten en nadat de eerste ronde wat onwennig was en gladder dat onze indoor piste, alwaar wij een paar lessen hebben genomen. de lessen hebben zeker geholpen want na twee keer gingen we allemaal al lekker van de berg af en Chris werd gepromoveerd van level 2, direct naar level 4. fantastisch!
Iimory een mooie plek om te starten maar helaas geen speelweide voor stef. midden in onze diepe slaap werden we opgeschrikt door een aardbeving. zo snel al ik kon trok ik mijn ponnetje aan en liep naar de kamer van de kinderen. Gelukkig duurde het maar 30 seconden maar ik lag er nog wel even wakker van.
de volgende dag hebben we ons verdiept in Happo-one, daar waar wat groene zones zijn, maar ook een speelweide. we vertrokken al vroeg en het sneeuwde enorm en alles wat prachtig bedekt met witte poedersneeuw die niet blijft plakken aan je kleding. Helaas was de oefen piste gesloten en waren de mannen genoodzaakt helemaal naar boven te gaan. ik zit nu al een uur te wachten en nog geen sein van ze, hopelijk komt het goed.
woensdag, chris was moe en bleef thuis samen met stef. het hotelpersoneel en koffie tentje geïnformeerd of ze een oogje in het zeil wilden houden. Ma en Patrick even tijd om met het stijve lijf nog wat extra lessen snowboard lessen nemen. level 3, rode piste en snel leren draaien was een hoge greep. na flink wat valpartijen en over de koprollen waren we blij dat we het na twee uur levend ervan af hadden gebracht en vragen ons terecht af of we hier niet te oud voor worden. de middelde leeftijd om te leren snowboarden is 14 jaar, wij zijn bijna 30 jaar ouder.
Christmas eve bbq samrn Ferry Kostens, een van s'wereld beroemste DJ's, zat naast ons samen met zijn gezin. een combi van Japanse en Korraanse BBQ met Wagyu beef. heerlijk en gezellig.
na een nacht heerlijk geslapen te hebben zijn we weer vol goede moed naar een ander ski-resort gegaan. het is normaal dat er twee dagen heftige sneeuwval is, daarna twee mooie dagen en dat om en om. vandaag enorm veel sneeuw, wat is eigenlijk niet betreur wat mijn heupen en billen zijn bont en blauw dus het vallen is fluweelzachte sneeuw is een aangenaam gevoel. mijn lijf is iig blij!.
het ski-resort heet Tsugaike kogen. stef gaat mee met de ski-lift en hij vindt het geweldig achter chris te sleeen al snowboardend. met het omvallen heeft stef nog de meeste lol om vervolgens een droog pak te halen bij een Japans restaurant. Hai! Helaas voor Chris zijn vandaag wederom de groene bospaden dicht vanwege de grote hoeveelheid sneeuw die er de afgelopen uren is gevallen. het snowboarden gaat ons nu goed af, ook door diepe sneeuw, voel mij bijna 20 jaar jonger en ik ben supertrots op ons gezin dat we het allemaal onder de knie hebben gekregen.
De zon komt nog even om het hoekje kijken. wat is het toch fantastisch hier en wat zijn de mensen allemaal vriendelijk.
vrijdag, de laatste dag. patrick en chris zijn naar Goryo Iimkry en Hakuba 47 en ik ben met Stef even gaan sleeen, en op zoek naar de ski spring schans. Jammer genoeg had Stef niet zijn sneeuwpet op en bleef hij koppig in de sneeuw liggen. De enige manier hem te verplaatsen was per slee maar 50 kilo mee zeulen is niet niks.. gelukkig hadden de mannen meer succes en konden ze van boven de berg ons bekijken. nog even genieten van de laatste run en met pijn in het hart op weg naar de bus die ze weer terug brengt naar het hotel. Dag Hakuba, see you hopefully next year!
Nadat we alle ski huurspullen terug hadden gebracht hebben we nog even een heerlijk bakje koffie genoten. De kids gingen even naar boven en moeders kon ook even een frisse neus halen. De ski-spring schans stond nog op mijn lijstje maar ik moest hiervoor door het bos wel even een pad vinden. Het was tenslotte al vier uur en het werd al een beetje schemerig. Ik wist waar ik ongeveer moest zijn maar zat te twijfelen. Een oudere Japanner zag dit en stapte uit zijn auto. ik maakte hem met handen en voeten duidelijk dat ik graag de schans wilde zien. De meneer zei in het Japan, volg mij maar. Hij leidde mij tot het begin van een diep met sneeuw bedekt pad dat over een beekje heen liep naar het begin van de schans. Een prachtig tafereeltje en ik genoot van elke stap die ik zette hier in de sneeuw.. Zwaar onder de indruk van de schoonheid van het land maar ook de welgemeende vriendelijkheid van de bevolking. We zeggen het niet vaak en doen het eigenlijk nooit, maar op deze plek willen we absoluut vaker terugkomen.
De terugreis s'morgens vroeg om 6 uur met de trein is ook werkelijk een aanrader. Het gemak, ondanks dat we geen Japans spreken is.
De treinreis is prachtig door het witte landschap met hier en daar klein dorpjes waar we doorheen reizen. De eerste helft duurt twee uur en moeten we overstappen in Matsumoso om de volgende trein te pakken naar onze eind bestemming. Het gaat allemaal voorspoedig en de mensen zijn super vriendelijk en behulpzaam. De kosten van taxi zijn belachelijk hoog - 100 euro voor 20 min - en daarom hebben we gevraagd aan het hotel ons op te komen halen van het treinstation.
Nieuwsgierig als we zijn naar zowel onze eerste snowboard ervaring, zijn we ook ontzettend benieuwd naar de Japanse cultuur. Ze spreken niet tot weinig Engels en we voelen ons een beetje aangedaan omdat ze zo aardig tegen ons zijn en wij niets kunnen terug zeggen. Snel maar een paar woordjes leren.
Echo hotel
15,00 koffie, blueberry shake, mega burger en sandwich tuna.
iimory first day snowboarding. de mannen hebben eerst twee uur les genoten en nadat de eerste ronde wat onwennig was en gladder dat onze indoor piste, alwaar wij een paar lessen hebben genomen. de lessen hebben zeker geholpen want na twee keer gingen we allemaal al lekker van de berg af en Chris werd gepromoveerd van level 2, direct naar level 4. fantastisch!
Iimory een mooie plek om te starten maar helaas geen speelweide voor stef. midden in onze diepe slaap werden we opgeschrikt door een aardbeving. zo snel al ik kon trok ik mijn ponnetje aan en liep naar de kamer van de kinderen. Gelukkig duurde het maar 30 seconden maar ik lag er nog wel even wakker van.
de volgende dag hebben we ons verdiept in Happo-one, daar waar wat groene zones zijn, maar ook een speelweide. we vertrokken al vroeg en het sneeuwde enorm en alles wat prachtig bedekt met witte poedersneeuw die niet blijft plakken aan je kleding. Helaas was de oefen piste gesloten en waren de mannen genoodzaakt helemaal naar boven te gaan. ik zit nu al een uur te wachten en nog geen sein van ze, hopelijk komt het goed.
woensdag, chris was moe en bleef thuis samen met stef. het hotelpersoneel en koffie tentje geïnformeerd of ze een oogje in het zeil wilden houden. Ma en Patrick even tijd om met het stijve lijf nog wat extra lessen snowboard lessen nemen. level 3, rode piste en snel leren draaien was een hoge greep. na flink wat valpartijen en over de koprollen waren we blij dat we het na twee uur levend ervan af hadden gebracht en vragen ons terecht af of we hier niet te oud voor worden. de middelde leeftijd om te leren snowboarden is 14 jaar, wij zijn bijna 30 jaar ouder.
Christmas eve bbq samrn Ferry Kostens, een van s'wereld beroemste DJ's, zat naast ons samen met zijn gezin. een combi van Japanse en Korraanse BBQ met Wagyu beef. heerlijk en gezellig.
na een nacht heerlijk geslapen te hebben zijn we weer vol goede moed naar een ander ski-resort gegaan. het is normaal dat er twee dagen heftige sneeuwval is, daarna twee mooie dagen en dat om en om. vandaag enorm veel sneeuw, wat is eigenlijk niet betreur wat mijn heupen en billen zijn bont en blauw dus het vallen is fluweelzachte sneeuw is een aangenaam gevoel. mijn lijf is iig blij!.
het ski-resort heet Tsugaike kogen. stef gaat mee met de ski-lift en hij vindt het geweldig achter chris te sleeen al snowboardend. met het omvallen heeft stef nog de meeste lol om vervolgens een droog pak te halen bij een Japans restaurant. Hai! Helaas voor Chris zijn vandaag wederom de groene bospaden dicht vanwege de grote hoeveelheid sneeuw die er de afgelopen uren is gevallen. het snowboarden gaat ons nu goed af, ook door diepe sneeuw, voel mij bijna 20 jaar jonger en ik ben supertrots op ons gezin dat we het allemaal onder de knie hebben gekregen.
De zon komt nog even om het hoekje kijken. wat is het toch fantastisch hier en wat zijn de mensen allemaal vriendelijk.
vrijdag, de laatste dag. patrick en chris zijn naar Goryo Iimkry en Hakuba 47 en ik ben met Stef even gaan sleeen, en op zoek naar de ski spring schans. Jammer genoeg had Stef niet zijn sneeuwpet op en bleef hij koppig in de sneeuw liggen. De enige manier hem te verplaatsen was per slee maar 50 kilo mee zeulen is niet niks.. gelukkig hadden de mannen meer succes en konden ze van boven de berg ons bekijken. nog even genieten van de laatste run en met pijn in het hart op weg naar de bus die ze weer terug brengt naar het hotel. Dag Hakuba, see you hopefully next year!
Nadat we alle ski huurspullen terug hadden gebracht hebben we nog even een heerlijk bakje koffie genoten. De kids gingen even naar boven en moeders kon ook even een frisse neus halen. De ski-spring schans stond nog op mijn lijstje maar ik moest hiervoor door het bos wel even een pad vinden. Het was tenslotte al vier uur en het werd al een beetje schemerig. Ik wist waar ik ongeveer moest zijn maar zat te twijfelen. Een oudere Japanner zag dit en stapte uit zijn auto. ik maakte hem met handen en voeten duidelijk dat ik graag de schans wilde zien. De meneer zei in het Japan, volg mij maar. Hij leidde mij tot het begin van een diep met sneeuw bedekt pad dat over een beekje heen liep naar het begin van de schans. Een prachtig tafereeltje en ik genoot van elke stap die ik zette hier in de sneeuw.. Zwaar onder de indruk van de schoonheid van het land maar ook de welgemeende vriendelijkheid van de bevolking. We zeggen het niet vaak en doen het eigenlijk nooit, maar op deze plek willen we absoluut vaker terugkomen.
De terugreis s'morgens vroeg om 6 uur met de trein is ook werkelijk een aanrader. Het gemak, ondanks dat we geen Japans spreken is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten