Dumaquete en Siguijor (Philipijnen)

Dumaquete en Siquijor

Na ruim 4 weken te hebben vertoefd in Nederland - zonder mijn lieve man - heb ik hem eindelijk weer in mijn armen kunnen sluiten. Nadat we hadden uitgezocht of de tyfoon die jaarlijkse over de Filipijnen en aansluitende landen razen niet actief waren, hebben we ervoor gekozen nog een weekje naar dit prachtige land af te reizen. De Filipijnen, die bekend staat om   zijn mooie blauwe wateren en hagelwitte stranden, maar ook het land van veel armoede. Het reizen is niet heel gemakkelijk en is vooral tijdrovend. Neemt niet weg dat het meer dan de moeite waard is die kant eens af te reizen. Met een kleine koffer, gevuld met zomer- en badkleding zijn we vertrokken. Via Manila zouden we doorvliegen naar Dumaquette alwaar we een paar daagjes zouden verblijven op een luxe resort. Stef en ik konden heerlijk vertoeven aan het zwembad en de mannen zouden aan Muddy/Muck diving gaan doen.
Muddy visjes zijn microscopische kleine - vooral erge lelijke -  visjes, die zich in modder begeven.

Patrick heeft in ieder geval besloten dat dit zijn nieuwe hobby gaat worden want hij stond versteld van de schoonheid van deze bizarre ugly muddy visjes.


Dit allemaal onder begeleiding van een echtpaar dat hier een heel klein en intiem duikschool hebben neergezet dat vlakbij Apo Island ligt, alwaar je ook prachtig kunt duiken naar grotere vissen, walvishaaien en schildpadden.

Natuurlijk hebben we ook direct van de gelegenheid gebruik gemaakt met de walvishaaien te zwemmen in Cebu. Deze enorme beesten worden gevoederd om toeristen naar deze plek te lokken. Vooral worden er instructies gegeven om vooral niet te dichtbij te komen. Als we in het water liggen met de boot en we letterlijk uit de boot worden gesleurd om samen met de haaien op de foto te gaan, is het toch best wel angstig. Zodra ik door mijn duikbril keek - en ik ben niet zo'n snorkel held als het gaat om 'grotere' vissen dan 50 cm- maar als ik dan bij 1,2,3 tellen onderwater wordt geduwd door een van de bootmensen, wist ik van schrik niet hoe snel ik weer naar boven moest komen... wauw.. wat een joekel van een beesten, maar wat bijzonder om deze uitstervende beesten te zien. Ik denk dat de mond zeker groter is dan 1,5 meter en de lengte van die beesten zal rond de 18 meter zijn.

Ook Stef moest er natuurlijk aan geloven. De bootmensen gooiden allemaal voedsel vlak voor Stef zijn neus neer, die toen nog in het bootje zat. Prachtig om die enorme grote mond te zien.. maar ja.. haaien zijn eng en gevaarlijk hebben wij altijd gezegd, dus.... het was niet gemakkelijk hem uit het bootje te krijgen. Eenmaal uit de boot met snorkel op, was hij al snel onder de indruk.

Vanaf Cebu zijn we naar Siquijor Island gegaan dat vlak voor de kust van Dumaquette ligt. Een prachtig eiland, vol met leuke huisjes, zwembaden en restaurants. Met een eigen huisrif, wat achteraf gezegd, wel de mooiste duik/snorkel spot is wat wij hier hebben gezien in Azië. Het was weer heerlijk vertoeven en jammer weer naar Hong Kong terug te gaan.